De vraag is of compassie nu betekent dat je sympathie hebt voor iemand of empathie. Ik kwam er eerlijk gezegd niet helemaal uit. En als dat gebeurt dan vraag ik me altijd af: hoe belangrijk vind ik dit? Voor mij is het namelijk belangrijk om een ander met respect te behandelen, om naar eer en geweten te handelen en anderen te helpen waar dat kan. Of dat vervolgens compassie, sympathie, empathie of iets ander moet heten vind ik van minder belang.
Juist dat laatste is voor mij echt een kompas. Ik doe absoluut niet alles goed, dat vind ik ook niet belangrijk, maar ik doe wel mijn best. Naar eer en geweten. Nu is dat op zich niet een kwalificatie maar het geeft wel aan dat mijn kompas zegt dat ik respectvol, volgens mijn eigen waarden anderen probeer zo goed mogelijk te behandelen of te helpen als dat nodig lijkt. En dat is dan soms toch wel handig, zo’n kompas.
Een kompas geeft richting. Maar zonder een juiste referentie, noem het een grid of het Noorden, heb je er eigenlijk vrij weinig aan. En zo geldt dat ook met dit kleine kompas, de compassie. Niemand verwacht van iemand dat hij of zij iedereen maar helpt. Dat gaat ook niet. Maar mijn compassie geeft wel aan dat je met mensen probeert mee te denken. “Seek to understand before being understood” zoals Stephen Covey ooit zo mooi schreef in zijn boek The 7 Habits Of Highly Effective Leadership. En het compassie kan ook aangeven dat ik er voor deze persoon, in deze situatie, wel voor kies om actie te ondernemen en te helpen.
Ik wens iedereen wel een compassie toe. En misschien is het goed als we die af en toe herijken. Dat kan via vrienden of familie. Maar misschien (ik zeg het gewoon maar even) kan een coach daar ook in helpen. Of een mentor. Hoe dan ook, het kan nuttig zijn om even te kijken naar het kompas dat je zover heeft gebracht. Gaat hij me nodig helpen om te komen waar ik wil zijn?
Heel veel compassies. Dat zou mooi zijn. Dat vindt iedereen zijn of haar weg. Of wordt daarmee geholpen…